13. Memories of the birth of a monster

Budzę się nad ranem. Zgarniam czyste rzeczy i w bokserkach idę do pokoju Jay'a. Na palcach wchodzę do łazienki. Biorę prysznic. Woda zmywa ze mnie choć na chwilę problemy czy troski. Wysuwam się z kabiny prysznicowej i wycieram się. Po chwili zakładam rzeczy i ręką czeszę włosy. Zatrzymuję się na chwilę aby spojrzeć na swoje odbicie. I wszystko do mnie wraca.
- Nathan, proszę cię! Nie rób mu nic złego! - krzyczała Jessica a ja prychnąłem. Wziąłem z kuchni nóż i wyszedłem z domu, trzaskając drzwiami. Blondynka wybiegła za mną i próbowała zatrzymać.
- Nie, Jess. - warknąłem.
- Nathan, proszę! Nie chcę abyś siedział w więzieniu  - błagała ale ja ją odepchnąłem. Przeszedłem kilka przecznic. Stał na boisku z kolegami. Uśmiechnąłem się pod nosem. Zagwizdałem na niego, a kiedy ten się odwrócił, wbiłem nóż w jego brzuch. Splunął krwią i opadł na ziemię. Zadałem dwie rany w klatkę piersiową. Jego "przyjaciele" uciekli. Patrzyłem z nienawiścią w oczach na to jak się wykrwawia. Na to jak płaci za krzywdę mojej siostry. I wtedy we mnie narodziła się cząstka potwora. 
Przecieram oczy i wzdycham. Wychodzę z łazienki a Jay z uniesioną brwią na mnie patrzy. Wywracam oczami i schodzę na dół. Wstawiam czajnik a do kubka wsypuję kawę rozpuszczalną. Zalewam i wlewam śmietankę do kawy. Parujący napój stawiam na stole przy którym siadam.
- Jesteś nic nie wartym bachorem, który myśli że z marzeń będzie się utrzymywać. - wycedził mój ojciec patrząc na mnie z odrazą. - Nie wiem czemu ciebie matka dalej trzyma. 
- Zamknij się. - wychrypiałem a on tylko się zaśmiał.
- Zniszczę ci życie, Nathan. - warknął. - Odbiorę przyjaciół, dziewczynę, wyrzucę pianino. Jesteś słabym dzieciakiem. - wstał i wyjąwszy pałkę baseballową, zaczął nią uderzać o pianino. Zrobiłem się czerwony na twarzy, mój ojciec coś takiego zrobił... Wściekły do granic możliwości, chwyciłem figurkę golfisty i uderzyłem w tył głowy. Krew trysnęła a On osunął się na ziemię. Splunąłem na niego. Potwór, ukrywający się we mnie, wyszedł na powierzchnie.
Kończę pić kawę, naczynie odstawiam do zmywarki. Zakładam buty i skórzaną kurtkę. Mój wzrok omiata pokój. Biorę z szafeczki klucze i wychodzę na zewnątrz. Zamykam drzwi i idę. Nie wiem gdzie dokładnie, po prostu idę przed siebie. W kierunku zapomnienia.
- 1,2,3. W lewo zwrot! - krzyczał w mojej głowie głos płk. Gadsoona. - Przeładuj broń! - wykonywałem idealnie jego polecenia. Nie miałem wolnej chwili, przynajmniej nie starałem się o nią. 
- Nathanie Sykesie. Zostajesz przydzielony do oddziałów specjalnych wojska armii Królewskiej. 
Te kilka słów sprawiły iż wykwitł uśmiech na mojej twarzy. Pierwszy raz od kilku lat. 
Misje były ciężkie. Afganistan, Pakistan, Kair, Moskwa... Aż w końcu trafiłem na Marca Delgado. Szefa prywatnej, tajnej i specjalnej agencji do zadań specjalnych. Wypuścili mnie z wojska i wstąpiłem do agencji. Z miesiąca na miesiąc byłem coraz bardziej dobry, aż w końcu stałem się najlepszy. 
Opieram się o ścianę jakiegoś budynku, bliżej mi nieznanego. Wspomnienia nie ranią mnie, przypominają mi tylko kim jestem. Że jestem potworem.


No... To takie przybliżenie przeszłości Nathana...
Zdziwieni że był w wojsku? xd
Jeśli czytacie, to skomentujcie. Wystarczy zdanie, dzięki temu wiem kto to czyta. :3
Do następnego.